ეკა  ჩიჩუა

Пошли дальше...

​

შემდეგი კომენტი ეკუთვნის "ნინა გორდაძე"ს:
"წავიკითხე თქვენი ტექსტი, მე უბრალო მკითხველმა, მთლიანობაში მომეწონა , მაგრამ რაღაცები არ, კერძოდ მათი ხსენება, ვისი საქციელიც გაღიზიანებთ, მგონი ჯობია ამ ყველაფერზე მაღლა დადგეთ, ვინაიდან ყველანაირ ქცევას აქვს თავისი მიზეზები და ვერავინ დაიწყებს ახსნა-განმატრტებების მიცემას თუ რატომ იქცევა ასე თუ ისე, არ იფიქროთ ჭკუის დასარიგებელად ვწერდე ამ კომენტარს, უბრალოდ არ ღირს მკითხველების დაწუნება-დახარისხება, რადგან შემოდიან და კითხულობენ, ე. ი. სჭირდებათ ეს."

​

"წავიკითხე თქვენი ტექსტი, მე უბრალო მკითხველმა, მთლიანობაში მომეწონა , მაგრამ რაღაცები არ, კერძოდ მათი ხსენება, ვისი საქციელიც გაღიზიანებთ,"ო?!... :O)
:D :D :D  დახეთ, კითხვა სცოდნია თურმე და დაჟე მკითხველიც ბრძანებულა, მთლად უბრალო, მაგრამ მაინც... :O)
ან ის საიდან მოიტანა, რომ მე ვიღაცის საქციელი მაღიზიანებს?!... თქვენ წარმოიდგინეთ, არავის საქციელი არ მაღიზიანებს, უბრალოდ ვამბობ იმას, რასაც ვხედავ, ეს არის და ეს!... ;)
 

"მგონი ჯობია ამ ყველაფერზე მაღლა დადგეთ, ვინაიდან ყველანაირ ქცევას აქვს თავისი მიზეზები და ვერავინ დაიწყებს ახსნა-განმატრტებების მიცემას თუ რატომ იქცევა ასე თუ ისე,"ო?!... :O)
არა, გესმით თქვენ?! - სხვები "მგონი ჯობია ამ ყველაფერზე მაღლა დადგეთ,"ო და ჩემთვის არ " მგონი ჯობია ამ ყველაფერზე მაღლა" დავდგეო, რამეთუ თავად "ამ ყველაფერზე მაღლა" ვერ/არ დადგა!... პირიქით, ისე გამოუვიდა, რომ მე მმოძღვრავს: აბეზარი ვიგინდარები არ შეიმჩნიოო, მაგრამ თავად წაკითხულმაც ერთობ გააღიზიანა, საკუთარ თავზეც მიიღო ჩემი ნათქვამი და "ამ ყველაფერზე მაღლა" ვერ დადგა ვერანაირად!... :O)
გადა ამისა, თუ "ვინაიდან ყველანაირ ქცევას აქვს თავისი მიზეზები და ვერავინ დაიწყებს ახსნა-განმატრტებების მიცემას თუ რატომ იქცევა ასე თუ ისე", მაშინ ჩემს ქცევას რატომ აღარ აქვს "თავისი მიზეზები" და თუ "ვერავინ დაიწყებს ახსნა-განმატრტებების მიცემას თუ რატომ იქცევა ასე თუ ისე", მაშინ საერთოდ გაუგებარია რას მეჩიჩინება, რამეთუ: "თავისი მიზეზები"ც მქონია, მისივე სიტყვებით და "ვერავინ დაიწყებს ახსნა-განმატრტებების მიცემას თუ რატომ (იქცევა) ვიქცევი ასე თუ ისე"!... O)
 

მოკლედ, ეს ჩვენი ნინაი, გული მიგრძნობს, იმას ჰღაღადებს რომა, სხვების საქციელს "თავისი მიზეზები" აქვს თუ რატომ იქცევიან "ასე თუ ისე"ო და ვერავინ დავიწყებთ "ახსნა-განმატრტებების მიცემას თუ რატომ იქცევა ასე თუ ისე"ო, მაგრამ თქვენ(ანუ: მე) "მგონი ჯობია ამ ყველაფერზე მაღლა დადგეთ"ო, ვინაიდანო, თქვენი ქცევა "ყველანაირ ქცევას" არ განეკუთვნებაო, შესაბამისად, არც "თავისი მიზეზები" აქვს და "ახსნა-განმატრტებების" მიცემაც დამაწყებინაო!... :O)
(რა საინტერესოა, ჯერ ერთი, ვის, სად და როდის ვთხოვე, რომ ჩემთვის განემარტათ ვინმეს საქციელი, მერე მეორე, მე თავად ვიძლევი დეტალურ და საფუძვლიან ახსნა-განმარტებას ნებისმიერი საქციელის თუ საჭირბოროტო საკითხის შესახებ, რომელიც წამოჭრილი მაქვს, მაგრამ კითხვა არ იცის ამ ხალხმა და რა ვქნა?! - ენის ტარტალის მეტი არც არაფერი იციან და არც ეცოდინებათ არასდროს! (ფაქტია წერა-კითხვასაც ვერ სწავლობენ, არათუ უფრო მეტს!)... : /
 

:D :D :D  "არ იფიქროთ ჭკუის დასარიგებელად ვწერდე ამ კომენტარს,"ო?!... :O)
აგე, ჭკუაც ჰქონია და თან არიგებს კიდეც!... :D

​

"უბრალოდ არ ღირს მკითხველების დაწუნება-დახარისხება, რადგან შემოდიან და კითხულობენ, ე. ი. სჭირდებათ ეს."ო?!... :O)
ამაზე უკვე მოგახსენეთ, თან არაერთხელ... ზუსტად ამ პათოლოგიაზე მაქვს საუბარი: წერა-კითხვის უცოდინარ ნახირს რომ ერთგვარი ვირტუალური სენი შეჰყრია, ერთმანეთის ნაჯღაბნებში ჭვრიტინი მკითხველობა ჰგონიათ და დიდადაც ეამაყებათ!... :D
 

Ради смеха:

:D :D :D  გამოხდა ხანი და თავის დღიურში გამოუფენია მოთქმა-გოდებაი ესე... :O)
დღიური: ნინა გორდაძე.
სიცოცხლე საზიზღრობად მეჩვენება ყოველთვის, როცა მატყუებენ...
ერთი ნაბიჯი მრჩება იქამდე, რომ სულელად ჩავთვალო  თავი,
ორი სიძულვილამდე - დაბადებისთვის, სამი ფანჯრის რაფამდე...
ასე...
მარტივად.
ნინა გორდაძე 2019-05-22 02:36:08
 

:D :D :D  რაღა დაგიმალოთ და, გადავბჟირდიღა იმდენი ვიცინე!... :D
ნინავ, ნინავ, ჩვენო ნინავ, რას იზამ, რას იზამ?! - მუხანათი რამეა წუთისოფელი... მთელი ცხოვრება კიდევ, ერთი დიდი ტყუილია... თან, ასეთი "ფასდაუდებელი" რჩევების უფასოდ ჩამორიგებას, ჯერ თავად დამდგარიყო "ამ ყველაფერზე მაღლა" და მერეღა დაერიგებინა "ფასდაუდებელი" რჩევები, ასე უშურველად, რაღა!... ;)
 

"სიძულვილამდე"ო?!... :O)
ეს რა ესმის ყურთა ჩემთა; ასეთ "მაღლა" მდგომ დიაცს  ეკადრება განა?! - ან კიდევ, "ფანჯრის რაფამდე" რა, ნიახური ხომ არ არის, რომ ამქვეყნად მეორედ მოვიდეს?!... :O)
 

"ზოგადად მკითხველი  "ქმნის" პოეტს და მწერალს."

​

:D :D :D  ლი-წერა-წორია და რა ჰქნას?!... იმდენი საიდან უნდა იცოდეს, რომ პოეტს და მწერალს ქმნის მენეჯმენტი და არა მკითხველი!... ;)
ნინა გორდაძის დონის "მწერალ-პოეტების" ნაჯღაბნ ჩიქორთულ ნაბოდვარს კი არა, ჰომეროსს, ღმერთკაც ჰომეროსს, არ ჰყავდა მკითხველი!... თან როდის! - მაშინ, როცა არც ენახათ არაფერი მსგავსი და არც ზღაპრად გაეგონათ; ანუ "მკითხველს" ღმერთად უნდა შეერაცხა იგი, ფენომენალურ მოვლენად მაინც, მკითხველი რომ ჰყოლოდა, როგორც ასეთი...
 

ინგლისურ ეპიგრამას დავიმოწმებ:
"Seven cities warr'd for Homer being dead, Who living had no roofe to shroud his head" (შვიდი ქალაქი იჩემებს, სიკვდილის შემდეგ, ჰომეროსს, სადაც მას ისე მოუხდა ყოფნა, რომ თავშესაფარიც კი არ გააჩნდა არსადო!)...

​

Seven cities claimed to be the birthplace of Homer-that is, after he was dead. But look at him in his lifetime! Through these same cities he wanders, reciting his verses for a pittance. Care for the morrow turns his hair gray. He, mightiest of seers, is blind and alone; and the sharp thorns tear the mantle of the king of poesy. His songs yet live, and in them alone live still the gods and heroes of olden times. ("Thorny Road of Honor" / Hans Christian Andersen)
(შვიდი ქალაქი იწიწკნებოდა, რომ როგორმე ჰომეროსის მშობლიურ ქალაქად ეღიარებინათ, მისი სიკვდილის შემდეგო!... მაგრამ ვიხილოთ, თუ რა ხდებოდა მის სიცოცხლეშიო: ამ ქალაქებში დაწანწალებდა, გზადაგზა თავისი ლექსებს კითხულობდა, რომ გროშები ეშოვნა (ერთი ლუკმა პურის შესაძენადო)... დამდეგ დღეზე ფიქრმა (სარჩოს შოვნაზე ფიქრმა) უდროოდ გააჭაღარავაო - ეს ზეკაცი, ბრმა და მარტოსული; ბასრი ეკლებისგან მანტიაშემოგლეჯილი მეფეთ-მეფე პოეტთა, თავისი უკვდავი გალობით, უძველეს ღვთაებათა და გმირთა ამბის მთქმელიო!)...
 

Гомер, твою ж мать, Гомер! - это ж надо такое, а?!... Это же величайший из всех великих?!... :O
"Самое великое в Гомере то, что не было до него никого, кому бы он мог подражать, и не нашлось после него никого, кто смог бы подражать ему!" (Веллей Патеркул / "Римская история")
(Кстати, из-за Гомера, Гераклита Эфесского, и Демокрита Абдерского я выучила древнегреческий, чтобы с ними познакомится лично! - Обожаю!)... <3 <3 <3

​

მართლაც რომ!... ჰომეროსის დაქტილური ჰეგზამეტრი არ არის ბერძნული წარმოშობის და შეიძლება ითქვას, რომ ანალოგიც არ მოეპოვება... გარდა ერთგვარი მსგავსებისა ქართულ "გრძელ შაირთან" (ქართული შაირის უძველესი სახეობა), რომელიც უმთავრესად დაქტილებისაგან შედგება... ამასთან, არც რითმა ახასიათებს და არც მარცვალთა თანაბარი რაოდენობა, რადგან მისი წარმოშობა იმ დროს განეკუთვნება, როდესაც ქართული ენისათვის დამახასიათებელი იყო ხმოვანთა სიგრძე-სიმოკლე...

​

ეს კიდევ, თავისას მიერეკება: "ზოგადად მკითხველი  "ქმნის" პოეტს და მწერალს."ო!... ისევე, როგორც მისი აღმატებულება ჰომეროსი შექმნა, მაგალითად, მკითხველმა?! - ჰო, აბა, ზუსტად!... :D

​

მკითხველმა ვინ უნდა შექმნას, როცა თავად შესაქმნელია?!... გაწიე-გაფხრიწე, ბუკოვსკის დონის პისარჩუკები შექმნას, რომელიც ცნობილი გახდა საგაზეთო კალონკით (Notes of a Dirty Old Man) "ბინძური ბებრუხანას ჩანაწერები" სადაც, როგორც წესი, იმაზე უყვებოდა მკითხველს: თუ რა ჭამა, კუჭში როგორ გავიდა და შემდეგ როგორ დაჰყურებდა თავის განავალს, გაოგნებულ - აჟიტირებული კუჭ-ნაწლავის ნამოქმედარით... და ა.შ... 
(ჩვენში დარჩეს და, თავის ნამოღვაწარსაც ფეკალურ მასებს ეძახდა დღე და მოსწრება, ეს მკითხველის მიერ შექმნილი "მწერალ-პოეტი")... :D
 

"დიახ, სამწუხაროა რომ ზოგს მხოლოდ საკუთარი ნაწერის ბედ-იღბალი აღელვებს და სხვისას არ კითხულობს, ან კითხულობს და არ აფასებს, თითქოს დიდი რამე იყოს და ენანებათ ე.წ. ვირტუალური ქულები, მაგრამ, ყველას უმაღლესი შეფასება რომ უნდა ვუწეროთ ესეც არასწორი მგონია,"

​

სხვისი რა მოგახსენოთ და, ჩემთვის ზუსტად ის არის სამწუხარო - ამდენ ნაგავს რომ "კითხულობენ", რაც ინეტშია გამოფენილი; შედეგად, ნაწერების  დიდი უმრავლესობა ისე ჰგავს ერთმანეთს - გეგონება ერთი კაცის დაწერილია!... : /
ხოლო უმაღლეს შეფასებას რაც შეეხება... მე არსებულ სიტუაციას ვირტუალური ქულების რაოდენობით ნამდვილად ვერ შევცვლი და მაშინ რატომღა უნდა დავამადლო ვინმეს - რატომაც არ უნდა დავწერო უმაღლესი ქულა?! - ელემენტარულად, შრომას ვუფასებ, მონდომებას ვუფასებ, რაღაცის შექმნის სურვილი რომ აქვს - იმას ვუფასებ და ა.შ... რა არის ამაში ცუდი?!... აქედან გამომდინარე, ყოველთვის ვტოვებ უმაღლეს ქულას და იმ შემთხვევაშიც კი, როდესაც საერთოდ არ მომწონს ნაწერი... ალბათ, ქვეცნობიერად, მინდა მხარი დავუჭირო და გავამხნევო... ამასთან, ჩემთვის სასიამოვნოა, რომ რაღაც კარგს ვაკეთებ - სიკეთეს ვთესავ; თუნდაც უხილავს და სრულიად უმნიშვნელოს, მაგრამ მაინც!... ;)
(ნინა გორდაძის ლოგიკით გამოდის, რომ ის რაც/ვინც გამაღიზიანებელია უნდა შევიყვარო, მაგრამ ვირტუალურ ქულებს კრუხივით უნდა დავაჯდე და სულ ხელის კანკალით ვწერო, რომ სადმე მეტი არ გადამყვეს!... მერედა, სად არის აქ ლოგიკა?!)... :O)
 

"შეუფასებლადაც ვტოვებ ხშირად და ერთიდან-ხუთითის ჩათვლით ყველა ქულას ვიყენებ, მე ჩემებური ლაკმუსი მაქვს პოეზიის დასაგემოვნებლად და ზოგჯერ ქაოტურ ნაწერს უფრო მაღალ შეფასებას ვაძლევ, ვიდრე თარაზოში გასწორებულ მეტაფორებს."

​

"შეუფასებლადაც ვტოვებ ხშირად და ერთიდან-ხუთითის ჩათვლით ყველა ქულას ვიყენებ,"ო?!... :O)
მანამდე ეს დაუწერია "თითქოს დიდი რამე იყოს და ენანებათ ე.წ. ვირტუალური ქულები,"ო და თავად რომ ენანება "ე.წ. ვირტუალური ქულები," - "თითქოს დიდი რამე იყოს", ეგ ვითომც არაფერი!... :O
(ეს ხალხი რა დონეზე აფრენს პროსტა, და რა დონის ნამუსგარეცხილია; Аж страшно подумать!)... : /
 

"მე ჩემებური ლაკმუსი მაქვს პოეზიის დასაგემოვნებლად და ზოგჯერ ქაოტურ ნაწერს უფრო მაღალ შეფასებას ვაძლევ, ვიდრე თარაზოში გასწორებულ მეტაფორებს."ო?!... :O)
ნეტავ," ჩემებური ლაკმუსი"ს ქონა "პოეზიის დასაგემოვნებლად" რას ნიშნავს, რა საინტერესოა?!... ან /ქაოტური ნაწერი/ და /თარაზოში გასწორებული მეტაფორები/ რაღა ჯანდაბაა?!... :D
ამ ჩვენმა ნინამა, ყველა სიკეთესთან ერთად, ლაკმუსი, აშკარად, არ იცის რას ნიშნავს, " ქაოტური" ქაოსური ჰგონია და არც ის გაეგება, რომ თარაზო-ში კი არა - თარაზო-თი უნდა გასწორდეს!... :O)
("ქაოტი", მართლაც რომ, ერთ რამედა ჰღირს!)... :D
 

მსგავს ნაცოდვილარს გულისხმობს, ეტყობა, "ქაოტურ ნაწერს უფრო მაღალ შეფასებას ვაძლევ"ო, რომ გაიძახის:
"დაკვირვება", ავტორი: გიორგი ბეგიაშვილი
ძირითადად არ ვფიქრობ როგორ აეწყობა ფრაზები ერთმანეთს,რაც გამოდის გამოდის... ზარნაძე ეს ბოლო პერიოდი ჩემს ,,ლექსებს" მხოლოდ შენ კი არა,ბევრი ვერ იგებს,მათ შორის მეც ხანდახან,ფხიზელზე...
გიორგი ბეგიაშვილი. 2018-12-25 08:08:11

​

"დაკვირვება", ავტორი: გიორგი ბეგიაშვილი
პ.ს დამავიწყდა მადლობა, რომ წაიკითხეთ მეგობრებო )))
გიორგი ბეგიაშვილი. 2018-12-25 08:09:34
 

და ეს, გორდაძე ნინაი, გამონაკლისი არ გახლავთ, სამწუხაროდ!... იქაური ტენდენციით, ზუსტადაც რომ, "ქაოტურ"ი ნაწერი უფრო მაღალ შეფასებას იმსახურებს, ვიდრე "თარაზოში გასწორებულ-ი მეტაფორებ-ი", რამეთუ, რესურსზე სუფევს უმდაბლესი დონის "მკითხველ" - კომენტატორი!... პირდაპირ სამარცხვინოა - ისეთი დაბალი დონეა... : /
ვისაც ჭკუა მოეკითხება, ისინი თავს არ უყადრებენ იქაურ წვრილფეხობას და მათიც კარგად მესმის!... შედეგად, გამოდის, რომ ნახირს დარჩენია ბურთი და მოედანი... : /
(ისევ და ისევ, ეს დირექციამ უნდა დაარეგულიროს წესით, თავადაც უმდაბლესი დონის რომ არ იყოს! - ასე რომ, მერწმუნეთ, ამ საქმეს არასდროს არაფერი ეშველება!)... : /
 

"თუმცა გეთანხმებით, რომ არიან ისეთებიც ვინც საქებარ კომენტარს წერს და ქულას საერთოდ არავისთან ტოვებს, არიან ისეთებიც, ვინც პირადში გწერს რომ მოხიბლულია, მაგრამ კომენტარს არ გიტოვებს იმიტომ რომ სხვებმა გემოვნება არ დაუწუნონ. :)"

​

ეჭვიც არ მეპარება! (სხვათა შორის, არც იმაში მეპარება ეჭვი, რომ ამის დამწერი სხვაზე უკეთესია რამით!)... უმრავლესობა მშოკავს - სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, მაგრამ მახარებს ის, რომ უმრავლესობა თუ არა, უმცირესობა ხომ მაინც მომწონს და ესეც საქმეა!... ;)
(სხვათა შორის, ყველა იქაური ნიჭიერი ავტორი პიროვნულადაც ძალიან მომწონს და ესეც უზომოდ მახარებს!)... <3
 

"რაც შეეხება თქვენს მიერ ნახსენებ თარგმანს,- თერთმეტი ქულა თუ აქვს არც თუ ცუდი შედეგია, იმიტომ რომ თარგმანის შეფასება გულისხმობს იმ ენის ცოდნას, რომლიდანაც თარგმნეთ და კარგია რომ ასეთები შემოდიან და კითხულობენ. მე ვერ შევაფასებდი და ჩემნაირები, ამიტომ საყვედურიც არ გვეკუთნის."

​

"რაც შეეხება თქვენს მიერ ნახსენებ თარგმანს,- თერთმეტი ქულა თუ აქვს არც თუ ცუდი შედეგია,"ო?!... :O)
არა ნუ, ეს ახლა, ნორმალურია?!... :O
ამიხსენით რა, ნინა გორდაძის ორსიტყვიან ჩიქორთულ ნაბოდვარს რომ 23 ქულა ექნება(თან ორიოდე თვეში) და შედევრს კლასიკური ლიტერატურიდან - 11, ამაზე სამარცხვინო რაღა უნდა იყოს?!... : /
"არც თუ ცუდი" კი არა, ეს არის კატასტროფა!... ამას სჯობს ნულოვანი რეიტინგი და გეტყვით რატომაც: ნონსენსი გამოდის... ბოლოს და ბოლოს, სერვერის ხარვეზი ეგონება მნახველს და ეს სამარცხვინო 11 ქულა არ იქნება სამარცხვინოდ გამოჭიმული!
(ეს არის სირცხვილი და თავის მოჭრა!... ამაზე უარესი რაღა უნდა იყოს?! - ლიტ. პორტალზე იდება კლასიკოსის შედევრი და იმას რა მნიშვნელობა აქვს "მკითხველმა" იცის თუ არა ორიგინალის ენა?! (ამ შემთხვევაში - იაპონური)... გამოდის, უცხოურიდან ნათარგმნ ლიტერატურას არ კითხულობენ, თუ ორიგინალის ენა არ იციან და თუ თარგმანის შეფასება არ შეუძლიათ?!... ზუსტადაც რომ!... კლასიკურ ლიტერატურას არ კითხულობენ! - და ამაზე ორი აზრი არ არსებობს!)... : /
 

იხილეთ და დატკბით:
====== / პოეზია / 2019-04-18 / 23

ავტორი: ნინა გორდაძე
ჟანრი: პოეზია
18 აპრილი, 2019
======

ჰო,
არ დაგინდე,
როცა მოგწერე ჩემი ნომერი
და მისამართი...
მაგრამ შენ უფრო! -
არც დარეკე,
არც მომაკითხე.

​

კომენტარები (8) ილუსტრაციები (0) რეცენზიები (0)  
8. :) :-*
ნინა გორდაძე. 2019-04-30 13:42:55

7. <3
აურა. 2019-04-30 09:21:56

6. კარგია
მელ.ზ. 2019-04-24 16:13:44

5. აქაც მადლობა.
ნინა გორდაძე. 2019-04-23 16:30:55

4. კაია.
მუხა. 2019-04-20 18:14:17

3. როგორი ნამდვილია :/
ანანე კიკნაძე. 2019-04-19 00:48:48

2.
გზების ორმხრივი მოჭრა.
მზია თვალაბეიშვილი. 2019-04-18 14:31:57

1.
როგორ ხასიათზე ყოფილხარ, იმ თაბაშირის ამბავშიც... :)
კარგია ასე, მოჭრილად...
jonatan livingstoni. 2019-04-18 13:12:55
 

ხოლო, რაც შეეხება: "თარგმანის შეფასება გულისხმობს იმ ენის ცოდნას, რომლიდანაც თარგმნეთ და კარგია რომ ასეთები შემოდიან და კითხულობენ. მე ვერ შევაფასებდი და ჩემნაირები, ამიტომ საყვედურიც არ გვეკუთნის."ო - ამაზე უკვე მოგახსენეთ ზემოთ და იგივეს გავიმეორებ:
უცხოურ კლასიკას არ ვკითხულობო, ანუ გორდაძემ ნინამა, იმიტომაო რომაო, ვერ კი შევაფასებო, რადგანაც არცერთი უცხო ენა არ ვიციო, მაგრამაო მე და ჩემნაირებს, მხოლოდღა ჩვებებური "ლაკმუსი" გვაქვს "პოეზიის დასაგემოვნებლად და ზოგჯერ ქაოტურ ნაწერს უფრო მაღალ შეფასებას ვაძლევ(თ), ვიდრე თარაზოში გასწორებულ მეტაფორებს."ო, ამასთან "შეუფასებლადაც ვტოვებ(თ) ხშირად და ერთიდან-ხუთითის ჩათვლით ყველა ქულას ვიყენებ(თ)"ო, მაშ!... :O)
(მოკლედ და კონკრეტულად: აი, მესმის ჩიქორთული ბჟუტურიიი!)... :D
 

"აი ეს ტექსტიც პოეზიაში დევს და დაბნეული ვარ, აქ პოეზიაზე მეტი კრიტიკაა და ამიტომ მხოლოდ თქვენს შრომას ვაფასებ და იმის გამო რომ რაღაც არ მომეწონა და ხუთ ქულას არ ვტოვებ ნუ გამიწყრებით. :)"

​

:D :D :D  "ეს ორი სათაური რად უნდა მაინც ვერ გავიგე!"ო - ანუ!... :D
ისევ ზემოთქმულს გავიმეორებ: ჟანრი რა ბედენაა, ან რა სუფრასთან მოსატანია?! - და მაინც რა გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ამისთანა, ჟანრს, სულ ამაზე რომ გაუდით გნიასი?! (ყოველ მეორე ავტორთან ეს "საკითხი" ირჩევა!)... :O)
ისევ და ისევ, პუბლიკაციაში 4 ლექსი დევს (4 ნაწარმოები დევს, ანუ!), ხოლო ყველაფერი დანარჩენი არის დანართი - ამის გამო მივუთითე: პოეზია!... და რა პრობლემაა არ მესმის, ან რამ დააბნია აგრერიგად, ეს ჩვენი ნინაი?!... :O)
გარდა ამისა, არც ვინმეს გაკრიტიკება მქონია ფიქრად; დანართით მხოლოდ იმის თქმა მინდოდა, თუ რა გარემოებებს მიჰყავს ხელოვანი სასოწარკვეთილებამდე... და იმის თქმაც მინდოდა, რომ ერთმანეთის გაფრთხილება და დაცვა ისწავლონ, თუნდაც შეგნებულმა ადამიანებმა, თორემ შეუგნებლებს მე რას შევასმენ?!... თავად რაც შემეხება, მე დავიცავ კი არა, თუ საჭირო გახდა, ბრძოლის ველიდან გამოვიყვან კბილებით: ხელოვანსაც, ნიჭსაც, ღირსებასაც და უბრალოდ კარგ ადამიანსაც!... ;)
 

არ მესმის, მაინც საიდან მოიტანეს, რომ ეს არის კრიტიკა?!... :O
მერედა, მაინც ვის ვაკრიტიკებ, ან რა სახით?!... :O)
რა გითხრათ, აბაა, არანაირი კრიტიკა არ მქონია ჩაფიქრებული, ხოლო თუ მწვავედ ნათქვამი გამომივიდა, ესე იგი, ისე მითქვამს, როგორც საჭიროა; მადლობა ღმერთს!... რამეთუ, ტკბილადაც მითქვამს, უტკბილესადაც და ბევრჯერ ხმაც არ ამომიღია (სიმართლე გითხრათ, დამზარებია დაწერა)... ჰოდა, ამ გადმოსახედიდან, დაბეჯითებით შემიძლია ვთქვა ერთი რამ! - ტკბილი სიტყვით ვერასდროს ვერაფერს ვერ შეაგნებინებ ვერცერთ უკეთურს!... (მტერს - მართლა მტრულად უნდა დახვდე, თურმე, და მოყვარეს - მოყვრულად!)... ;)
 

ამჯერადაც ზემოთქმულს გავიმეორებ, მაგალითისთვის, არაერთი რეგვენი იყო დღენიადაგ ჩემს კართან ატუზული - თავიდან ვერ ვიშორებდი!... თავად კიდევ, ცხოვრებაში არ დამიწერია მათთან ერთი გადაბრუნებული სიტყვაც კი, როცა რომ, მათი ნებისმიერი "შედევრი" იმ დონეზე მამხიარულებდა - გულიანად ვხარხარებდი, მაგრამ თავში აზრადაც არ მომსვლია საპასუხოდ თუნდაც ერთი საწყენი სიტყვა მეთქვას (მაგრად მიტყდება ეგეთი რაღაცეები)... ჰოდა, გგონიათ შეიგნეს რამე, შერცხვათ რამის, მოერიდათ, თუ... მაინც რა შედეგი გამოიღო ამ დაყვავება - "შეყვარებამ"?!... არანაირი!... რამეთუ, სიცუდეს სიკარგით ვერავინ ვერ მოერევა ვერსდროს! - შესაბამისად, მე ზუსტადაც რომ, უარყოფითი მუხტი მაკლია, რამეთუ, ძალიან უწყინარი ადამიანი ვარ ბუნებით და ეს გახლავთ ჩემი უდიდესი მინუსი!... ისე კი, ვთვლი, რომ "კეისარს კეისრისა და ღმერთს ღმრთისა!" - თეორიულად ეს ვიცი, თან ძალიან კარგად, რომ ყველას თავისი მისაგებელი უნდა მიეგოს, თორემ სხვანაირად არაფერი არ შეიცვლება უკეთესობისკენ, გამორიცხულია!
ანუ: იცით როგორ უნდა მოვიშორო თავიდან ყველა, ვინც მოსაშორებელია?! - ერთი სიტყვა კი არა, ასო-ბგერაც არ უნდა შევარჩინო არასდროს!... მაგრამ ჯერ ერთი, მეზარება წერა და მერე მეორე, არ მიყვარს ადამიანის წყენინება, შესაბამისად, სანამ მოუკრეფავში არ გადავა - ყურადღებასაც არ ვაქცევ მის თავხედობას...
ისიც მესმის, რომ არ არის სწორი ჩემი პოზიცია და აგიხსნით რატომაც: "ერთმა ტალახიანმა ღორმა, ასი ღორი გასვარაო!" - მართლაც უდიდესი სიბრძნეა!... და წესით, როდესაც ვხედავ უმსგავსობა ხდება ჩემს თვალწინ... ეს კი არ უნდა მამხიარულებდეს, არამედ, ხმალამოღებული უნდა ვებრძოდე, მაგრამ ვებრძვი?! - რა თქმა უნდა, არა!...
(რაც მთავარია, თეორიულად ვიცი, რომ სერიოზულად უნდა მივუდგე ამ ყველაფერს და განგაშის ზარებს შემოვკრა!)... :D
 

"გალაკტიონის დაბადებას კი გულით გილოცავთ, რადგან ასე გიყვართ და ძვირფასია თქვენთვის, მაგრამ უნდა გითხრათ რომ მისი სიყვარული ადვილია და გისურვოთ, რომ მათი შეყვარებაც შეძლოთ ვინც გაღიზიანებთ. :-*"

​

:D :D :D  თან ვირტუალური კოცნითაც დავუჯილდოვებივარ!... ეგეც თქვენა!... :D
რას ერჩით, ანგარიშიანია: ვირტუალური ქულები ენანება (ეტყობა გული უსკდება, ვაი და, ვინმეს რამეში არ გამოადგეს!), სამაგიეროდ ვირტუალური კოცნა არ ენანება (ქულა ხომ არ არის, რომ რაღაცაში წაადგეს კაცს?!)... :O)
 

მაგრამ ის ვერ გავიგე, გალაკტიონის სიყვარული ადვილი რატომ არის?!... და ვერც იმას მივხვდი, რასთან დაკავშირებით მისურვებს, რომ მათი შეყვარებაც შევძლო ვინც მაღიზიანებს?!... :O)
(ცოდვა გამხელილი სჯობს და, მე არავინ არ მაღიზიანებს, პირიქით!... შეიძლება ძალიან არასერიოზული ადამიანი ვარ, მაგრამ ერთობ მამხიარულებს ყველა - ვინც გამაღიზიანებელია "ნინა გოდაძის" ჰაზრით... რა ვიცი, აბაა; ვისთვის - როგორ!... პირადად, მე, რას მიშლიან, ან მათთან გასაყოფი რა მაქვს?! - რა სისულელეა!... შესაბამისად, ნებისმიერი "გამაღიზიანებელი" ჩემთვის, ამ შემთხვევაში, მხოლოდ მასალას წარმოადგენს, მეტს არაფერს!... შეყვარებით კი, არ მესმის რასთან დაკავშირებით უნდა შევიყვარო, რამდენიც არ უნდა მისურვოს გოდაძემან ნინამა!... მეტსაც გეტყვით, შორს ყველა კარგი ადამიანისგან... ჯანდაბამდე გზა ჰქონიათ: მსურვებელსაც, ნასურვებსაც... და სულ ერთიანად გაწყვეტილან - მე მაგაზე არ ვიდარდო!)... :D
 

Ради смеха:
:D :D :D  ა, კიდო, ახლა!... მანამდე, მე არ იყო რომ მმოძღვრავდა: "უნდა" "გისურვოთ, რომ მათი შეყვარებაც შეძლოთ ვინც გაღიზიანებთ"ო!... :O)
(რას ერჩით, ჩემთვის ემეტება "საუკეთესო" სურვილები, ბესიკ ხარანაულისთვის კი არა!)... :D
დღიური: ნინა გორდაძე.
ადრე მეგონა რომ ყველას ვუყვარდი
მერე მინდოდა რომ ყველას ვყვარებოდი,
ახლა მინდა რომ თავი დამანებოს ყველამ.
ბესიკ ხარანაული.
ნინა გორდაძე 2019-05-28 00:49:48

​

ან კიდევ, მე რომ მმოძღვრავდა დიდი ამბით და პათოსით, პირველ რიგში საკუთარი თავისთვის ესურვებინა: შენ, ჩემო თავო, "რომ მათი შეყვარებაც" შესძლო ვინც მაღიზიანებსო!... (ნუთუ იმის თქმა უნდა, რომ ჩემმა ნაწერმა არ გააღიზიანა და სიყვარულით მეწვია, აგრერიგად აფორიაქებული?!)... :O)

​

რაღა დაგიმალოთ და, ცხოვრებაში არ შემიყვარდება ის, ვინც "მაღიზიანებს", მეტიც, მე მათ საერთოდ არ ვთვლი ადამიანებად, ხოლო სიყვარული ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს... და მერწმუნეთ, ხსენებულ საიტზე სიყვარული კი არა მეგობრობაც არ მინახავს, სამწუხაროდ!... გეფიცებით, ცხოვრებაში პირველად ვიხილე ამგვარი რამ: მტერ-მოყვარე ერთმანეთშია არეული აჯაფსანდალივით!... მაგალითად, ერთი ვინმე ეჩხუბება სხვებს, ხოლო მეორე ვინმე: აქით ამ ერთს ვინმეს ეგება ფეხქვეშ, იქეთ იმ სხვებს ეფარცქვალება; Т.е. и нашим и вашим - ჯამში ყველა ბედნიერია, ყველა კმაყოფილია და მსგავსი თვალთმაქცობა არის ქცევის ნორმა!...

​

არ მესმის, რა წესია: ჩემს მეგობარს ვინმესთან ჰქონდეს კონფლიქტი და მე ვითომც აქ არაფერი - წარბიც კი არ შევიხარო, პირიქით, ერთ მხარესთანაც ჩახუტებული ვიყო და მეორე მხარესთანაც?!... :O
"Враг моего врага - мой друг!" - ეს გასაგებია და მისაღებია, მაგრამ ქართული ლი-წერა-წურული მეგობრობისა ვერ გამიგია ვერაფერი, რომელიც ასე და ამგვარად გამოიყურება: Враг моего друга - мой дуг!... ნუთუ მართლა?!... :O)
მსგავს რაღაცას სისტემატიურად ვხედავ: დაუწერია ერთ "მეგობარს" კომენტი და იქვე მისი "გადაფსკვნილი" ამფსონი შემოხეტებულა და იქვე გაუცამტვერებია თავისი, ვითომდა მეგობრის მოსაზრება, ანუ თავად საწინააღმდეგო აზრი გამოუთქვამს!... :O
(მოკლედ, ვინ სად კაკანებს და ვინ სად სდებს კვერცხს თავს და ბოლოს ვერ გაუგებს კაცი!)... : /
 

ერთი სიტყვით, ასეთი უცნაური ხალხი ცხოვრებაში არ მინახავს - იქ რომ ვნახე!... ვერ ვხვდები, თუ ჩემმა მეგობარმა გამოთქვა მოსაზრება, რასთან დაკავშირებით უნდა გავუცამტვერო სახალხოდ?! - მაინც რა მრჯის?!... ან იმას რა მნიშნელობა აქვს: ვეთანხმები, თუ არ ვეთანხმები?!... მნიშვნელობა მხოლოდ იმას აქვს, რომ მეგობრის მიმართ ასმაგი დელიკატურობა მმართებს, მით უმეტეს, რასთან დაკავშირებით უნდა შევუვარდე პირში?! - სხვაგან რა, კომენტს ვერ დავწერ, თუ მაინც და მაინც, ასე მწარედ მსურს რაღაცის დაწერა?!... ;)

​

მერე კიდევ, მლიქვნელობა!... თურმე არ მცოდნია თუ რას ნიშნავდა რეალურად და რა ფენომენზე იყო საუბარი! - იქ ვიხილე ნათლად, რაც ყოფილა და მოგახსებენთ, რომ უფრო საცოდავად, უბადრუკად და სამარცხვინოდ შეუძლებელია რომ გამოიყურებოდეს კაციშვილი, ვიდრე მაშინ - როდესაც ვინმეს ელაქუცება!...
მოკლედ, ისეთი როჟები ვიხილე, რომ შოკში ვარ - სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით!... :O)
(აი, დანით რომ დამადგნენ მაინც ვერავინ მაიძულებს ვთქვა ის, რასაც არ ვფიქრობ, მაგრამ მიუხედავად ამისა, რა მიშლის ხელს, რომ ტკბილი სიტყვა ვუთხრა ჩემს მეგობარს, ან თუნდაც უბრალოდ კარგ ადამიანს?!... მლიქვნელობა რაში სჭირდება: ან მეგობრობა - ახლობლობას და ან სიკეთის კეთებას?!... არაფერშიც არ სჭირდება, მაგრამ ვაი რომ, ცრუმ სიცრუეში უნდა გალიოს წუთისოფელი, ხოლო მონას მონობაში უნდა ამოხდეს სული; ეს არის და ეს!)...
 

თქმით კი, იმის თქმა მინდოდა, რომ გორდაძე ნინაი და მისთანანი... ვერც სიყვარულს მასწავლიან და ვერც მეგობრობას! - ეგეთი რაღაცა გამორიცხულია!... ხოლო, პუბლიკაციაში ზუსტად იმაზე მაქვს საუბარი, რომ გამაღიზიანებლებს(პარაზიტებს) კუთვნილი ადგილი უნდა მივუჩინოთ-მეთქი და ნინამა კიდევ: შეიყვარეთო!... და მაინც რასთან დაკავშირებით შევიყვარო კაცნი უმსგავსონი?! - როცა რომ, შევიყვარო კი არა, მათთან ურთიერთობაც მესირცხვილება, ნებისმიერი სახით და ფორმით!... :O)
(სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს ამის მოსმენა მისგან, ვისაც ვირტუალური ქულებიც კი ენანება თურმე და ეს რამე ღირებულს გაიმეტებს ვინმესთვის, მით უმეტეს, სიყვარულს გულმხუვალესა?!)... :D
 

ენას ძვალი არა აქვს და შესაბამისად, გალაკტიონის სიყვარულზე გაცილებით ადვილია სხვას შეუძახო: "გიყვარდეს მტერი შენი!"ო... მერედა, თავად თუ "თარაზოთი გასწორებული" - ანუ: დამუშავებული, მორთულ-მოკაზმული, იდეალური არ უყვარს, ნაშრომ-ნაჯაფი აღიზიანებს და მითხიპნილ-მოთხიპნილ - სახელდახელოდ მოთითხნილი ურჩევნია... დაე, მეც იდეალური გადავიყვარო და მიბრეცილ-მობრეცილი შევიყვარო?! - და მაინც რათაო?!... :O)
ხუმრობა იქით იყოს და, ზუსტად ეს არის თვალსაზრისი იმ კატეგორიის ხალხისა, რომელთაც შეიწყალეს ბარაბა (ავაზაკი, მკვლელი და მძარცველი)... ხოლო, ჯვარს აცვეს იესო (ადამიანი, რომელსაც არავისთვის არაფერი დაუშავებია, პირიქით სიკეთეს ქადაგებდა)... თქვენ რა გგონიათ?! - ბიბლია, ისევე, როგორც ნებისმიერი რელიგიური სწავლება არის ერთგვარი ფილოსოფის და ფსიქოლოგიის სახელმძღვანელო; არც მეტი, არც ნაკლები!... ანუ: ვის დასაცავადაც ხმას ვიმაღლებთ, ჩვენც ისეთები ვართ, ბუნებრივია!... რამეთუ, ნებისმიერი ადამიანი ქვეცნობიერად საკუთარ თავს იცავს!... ;)
 

ან კიდევ, ქალი რომ ამას დაწერს... იმას ვისთვის რა აქვს სათქმელი, არ მესმის!... მით უმეტეს, შეყვარებაზე!... :O
(ჩემს წარმოდგენას აღემატება, ასე როგორ უნდა სძულდეს თავი ადამიანს, რომ მსგავსი რამ დაწეროს - ასეთი რამ უსურვოს საკუთარ თავს?!... ბოლომდეც არ წამიკითხავს ისე შემაძრწუნა!)... : /
ავტორი: ნინა გორდაძე
ჟანრი: პოეზია
4 ივნისი, 2019
* * *
მხოლოდ ახლა,
ახლა შევძელი  რომ დამენახა
ლილისფერი ჩემი თითები,
წყლით სავსე ლეში,
ჩაშავებული უპეები,
შუშის თვალები,
გრძელი შავი თმა,
გახლართული წყალმცენარეში
და წყლის ლივლივს აყოლილი
თეთრი კაბის ქვეშ
უსიცოცხლო ფეხთა სიშიშვლე.

აქ მოგუდულა სამყაროს ხმები

​

და ამიტომაც არ მესმოდა
თუ მეძახდნენ შენ აღარ ხარო,
(თუმცა ამას მე ვინ მეტყოდა)
რომ წამიერად შემევლო თვალი
ჩემი გვამისთვის.
იქნებ მომესწრო და
გადამემალა იმედებისგან.
მე კი ვერ მივხვდი,
რადგან მზისკენ მეჭირა თვალი,
მზე კი ხიდქვეშაც აღწევს მარტივად,
ძველი ფიცრების ღრიჭოებს შორის
და წყალშიც ატანს,
თუ ახლოს ხარ მის ზედაპირთან.

​

ამიტომაც ვცდებოდი ალბათ
და სულ მეგონა,
რომ ტრიალ მინდორში ამოსული
მარტოხის ტოტზე ,
გასანთლულ ყულფში თავგაყოფილის
ხროტინი იყო ჩემი ამბავი.

​

ხმას თუ ველოდი მწერებისას,
ქარის დასტურს,
ლპობის სურნელს.
წყალში აბა როგორ ჩამოაღწევდა?!
და ამიტომაც მეშლებოდა
თორემ ვგრძნობდი, კი,
რომ აღარ ვიყავი,
მაგრამ როდიდან
ეს არ მახსოვდა.
 

კომენტარები (3) ილუსტრაციები (0) რეცენზიები (0)     
3. ჰო, გილო, მკვდრის ემოციურობა სად გაგონილა :)))
მადლობა. :)
ლელა, გადაჭარბებული, მაგრამ სასიამოვნოა თქვენი კომენტარი, გმადლობთ :-*
აი, ის ვრცელი კი, არ უნდა წაგეშალათ, საინტერესო იქნებოდა.
ნინა გორდაძე. 2019-06-05 17:34:59

2. ვრცელი კომენტარი დავწერე და ისევ წავშალე.
კარგი პოეტი ხართ თქვენ
ლელა მგელაძე. 2019-06-04 18:17:44

1. ემოციურად გადაუჭარბებელი ტექსტია.
გილო. 2019-06-04 14:31:34

და რომ მეგონა: ვეღარაფრით გამაოცებდა "წყლით სავსე ლეში" - გორდაძე ნინაი... თურმე, რარიგად ვცდებოდი!... :O)
გავიხედოთ და, ახალი "შედევრი" გამოუჭიმია... აი, ისეთი საზიზღრობა, რომ ენა ვერ იტყვის (კინაღამ გული ამერია, მსგავსი საძაგლობის მხილველს)!... : /

 

ავტორი: ნინა გორდაძე
ჟანრი: პოეზია
1 სექტემბერი, 2019
ლოცვა
ლოცვა

​

ყოველი დილა ასე იწყება:
შვიდიც არაა თვალს რომ ძლივს ვახელ,
საკმეველის მსუბუქი ნისლი
და მისი ნაზი სურნელი დგას ჩემს საძინებელში.
შენი ფეხის ხმას ვერასდროს ვიგებ,
ასწრებ გასვლას სანამ სუნი მაფხიზლებს,
მაგრამ რვამდე მაინც არ ვდგები.

​

არ გაგრძნობინებ რომ გამაღვიძე,
ელფოსტას,
ფეისბუქს,
მესენჯერს -
ვასწრებ, ვამოწმებ.
უბრალოდ, გაცდი რომ ილოცო.

​

არასდროს მესმის შენი სიტყვები,
მაგრამ მე ვიცი რას ითხოვ ჩემთვის:
დიდხანს სიცოცხლეს, ჯანმრთელობას
და ა. შ.

​

ყავას მიდუღებ,
ათას სასუსნავს მილაგებ მაგიდაზე
და მეძახი...

მეფერები,
მუცელზე მეტად, მეხვევი ორ-სამ წყებად,
ის ხომ ყველაზე მეტად გიყვარს,
და არასდროს გავიწყდება -
ჩემი სხეულის ყველაზე საზიზღარი ნაწილი...

​

თვალს თვალში მიყრი,
ამოწმებ ხომ არაფერი შეცვლილა მათში...

​

- კარგი ყავაა?
მეკითხები და ორცხობილის ნამცეცს,
ტუჩის კუთხეს შერჩენილს,
ორკაპა ენით პირში მიტენი.
- კარგია.
ვამბობ, მაგრამ ჩემს პასუხს არც ელოდები,
ლოცვას აგრძელებ:
კარგად მიმყოფე,
დიდხანს მიმყოფე,
ოღონდ არ მოანატრო შვილის თვალები,
საყვედურით რომ არ მიყუროს,
საყვედური რომ არ წამოცდეს,
დაავიწყე საყვედურები.
შეარგე ყველა ყლუპი,
ყველა ნამცეცი,
გააფუვე,
გააფუმფულე,
მე როგორც მინდა ისე ამყოფე...

​

თვალში არავის უვარდებოდეს,
ჩემს მეტს არავის უყვარდებოდეს,
ისევ მყვარობდეს.
შენ ხომ ყველაფერი იცი, ღმერთო,
რას არ ვაკეთებ მისთვის,
შუაღამისას ტყავსაც გავიძრობ,
მოვისვრი გველისას და
მგლად გაგავიქცევი.
შარდით მოვნიშნავ იმ მანქანას
მას რომ მოიყვანს,
არაუშავს თავს თუ შეურაცხყოფილად იგრძნობს,
მთავარია ვინც მას მოიყვანს
იმან იცოდეს ის, რაც უნდა იცოდეს.
შეისმინე ჩემი ლოცვა, ღმერთო.

​

კომენტარები (14) ილუსტრაციები (0) რეცენზიები (0)
14. ბავარიელი, დ.მ.დ, ბოდიში, თუ გული გატკინეთ ამ ტექსტით.

ჩემთან არცერთი ნაწერი არ არის ფაქიზი სულის პატრონებისთვის,
ასე რომ ნუ შემოიხედავთ,
მითუმეტეს რომ საინტერესოც არაფერია. :-*
ნინა გორდაძე. 2019-09-14 17:26:21

​

13. მელანო, დიდი მადლობა. :-*
ნინა გორდაძე. 2019-09-14 17:22:05

​

12. )) დიდ მარაზმში ვართ....
ბავარელი. 2019-09-14 14:30:32

​

11. ,,ლოცვაში,, ცოტა შარდს თუ,, გაურევენ ,,ეგ არაფერი მთავარი ადამიანობაა ბავარიელი დდდდდ
დ.მ.დ.. 2019-09-14 14:20:47

​

10. ფუ....  ფეკალიები რომ არ გაურიოთ ისე ვერა ხო?
ბავარელი. 2019-09-14 11:57:49

​

9. არ ვიცი მერამდენედ წავიკითხე
ავტორი: ნინა გორდაძე
ჟანრი: პოეზია
ჩემი შეფასება: 5

1 სექტემბერი, 2019

მელ.ზ.. 2019-09-14 11:40:31

​

8. გმადლობთ, გმადლობთ!
ნინა გორდაძე. 2019-09-14 02:58:45

​

7.
ძალიან კარგია ნინა, აქ ახალი ვარ და მიხარია როცა კარგ ნაწერს ვხედავ...
გლეხიკაცი. 2019-09-12 20:42:52

​

6.
მადლობა, ადამიანებო  :-*
ნინა გორდაძე. 2019-09-11 14:26:33

​

5.
მშვენიერია დილაც და ლექსიც +5
ლუბა ელიაშვილი. 2019-09-11 08:17:08

​

4.
ნინა, შემეშინდა ...
მზია თვალაბეიშვილი. 2019-09-02 15:18:07

​

3.
მაგარია 5
თაზო ქიზიყელი. 2019-09-02 07:05:07

​

2. არ ვიცი რა ვთქვა.
5.
ნათთია. 2019-09-02 00:30:36

​

1.
უჰ, როგორია...

ანტილოცვაა, თითქოს, უკუღმა ლოცვა.
jonatan livingstoni. 2019-09-01 23:39:02
 

:D :D :D  Хосподи, шо это було?!... :O)
"ლოცვა"ო?!... (ეს "ლოცვა უსირცხვილობისათვის" გაგრძელებაა, ცვეტში!)... :D
(მაინც რა უყვართ, ამ უღმერთოებს, ღმერთის და ხატის ხშირ-ხშირად მოხსენიება - წაღმა-უკუღმა ტრიალ-ბზრიალი!... ყოველგვარ უგვანობას ღმერთი რომ არ წააკლან და ყოველგვარ უზნეობაში ღმერთი რომ არ გარიონ - ჩააკვეხონ, ყოველ მიზეზ გარეშე, ისე ვერ მოისვენებენ რა!)... :O

​

ნუ, ამ ქალს რომ ძალიან მაგრად აკლია - ფაქტია, მაგრამ ამხელა სიძულვილი ერთ ადამიანში - უკვე მეტისმეტია!... : /
არა, გესმით თქვეენ?! - თავად საკუთარი თავი ისე სძულს, რომ ჩაძაღლებას-ღა უსურვებს... ვისთანაც სარეცელს იყოფს ისე სძულს, რომ უხსენებლად-ღა მოიხსენიებს, ჰოდა, მსგავსი ბოღმა-ბალღამით სავსე ვიგინდარა სხვებს რომ მოძღვრავს დიდი ამბით და რიხით: "მაგრამ უნდა გითხრათ" "და გისურვოთ, რომ მათი შეყვარებაც შეძლოთ ვინც გაღიზიანებთ"ო - ნუთუ, ხმა ამოეღება?!... :O

​

ახლა კი, მის დაწერილ კომენტარებსაც გადავხედოთ...
(დეტალურ გარჩევას ვერ დაგპირდებით, რამეთუ სქელტანიანი რამანი გამომივა - ყველა კომენტი რომ გავარჩიო, ასე რომ, მოკლედღა მოგახსენებთ)... ;)

"არსებობისათვის", ავტორი: სოფო88
რომ გიყვარდეს გულადი უნდა იყო , უპირობო უნდა იყოს ეს სიყვარული.... და თან ყველა უბედურებისთვის იყო მზად :)
თორემ ბრმა რომაა, ყრუ და მერე ხეიბარიც, ეს ძველი ამბავია და არსებობისთვის რომ აუცილებელია ეს აქსიომა. :)
მუხა, როგორ ჩემსავით დაუნდობელი ყოფილხარ :(
ნინა გორდაძე. 2019-02-03 15:37:44

​

:D :D :D  შეიყვარე გამაღიზიანებელი შენი, გორდაძე ნინავ, და დაუდობლობას შეეშვი!... :O)

​

"მორევი IV", ავტორი: შირო
"და, აი, მისი სილამაზეც ჭკნობას იწყებდა, როგორც ყოველი ქალის, რომელსაც სიყვარული შემოჰკლებია."
ზღაპრიდან უფრო მკვეთრად გამოსჭვივის ხოლმე სიმართლე.
მეამა მისტიკური ელემენტების შემოტანა.
საქართველოს ბანკის სათაო ოფისის შენობასავით ლაგდება ამბები  :)
ნინა გორდაძე. 2019-01-13 23:47:26

​

"მორევი IV", ავტორი: შირო
ნინა გორდაძე
ზღაპარში უფრი თამამად შეიძლება რაღაცების თქმა :) ძალიან მიხარია, რომ მოგეწონათ.
შირო. 2019-01-14 00:02:27

 

იქაური ლი-წერა-წორების ბჟუტური ხომ, ერთ რამედ ღირს, მაგრამ ამქვეყნად ვერაფერი შეედრება მათ, ღრმად ჩაჩიქორთულებულ, დიალოგებს!... :D
(რა საინტერესოა, "და როგორ მეტყველებდა ასე მარტივად, უკვე ზრდასრულობისას პირველად ნანახ ადამიანთან?" - ნეტა, რას ნიშნავს?!... ან "ასე" რთულად "როგორ" უნდა ემეტყველა "უკვე ზრდასრულობისას პირველად ნანახ ადამიანთან?")... :O)
"მორევი VII", ავტორი: შირო
ამ მისტიკის ფონზე მეტად ბანალური კითხვები გამიჩნდა,
საიდან იცოდა მედეამ რომ მედეა ერქვა და როგორ მეტყველებდა ასე მარტივად, უკვე ზრდასრულობისას პირველად ნანახ ადამიანთან?
თითქოს ამომაგდო კალაპოტიდან ამან, მართებული იქნებოდა მეთქვა მორევიდან. :)
ნინა გორდაძე. 2019-01-14 00:48:31

"მორევი VII", ავტორი: შირო
ნინა გორდაძე
ვიღებ დამსახურებულ შენიშვნას ^-^ მედეას ისტორია გაცილებით მეტია და შემდეგში უფრო გაიშლება, სხვა პერსონაჟებთან ურთიერთობისას.
შირო. 2019-01-14 00:58:38
 

"მე ვიჭერ !", ავტორი: წერტილი.
იმდენი რამის დაკოპირება და კომენტარში ჩაგდება მომინდა რომ მივხვდი არ ღირს, ბევრია :)
კედლების დანგრევას არ დაზარდება ადამიანი, მაგრამ არ გამოდის ყოველთვის, განსაკუთრებით მაშინ, თუ ზურაბივითაა ჩაყოლებული ის, ვინც აშენა.
ძალიან მომეწონა.
ნინა გორდაძე. 2019-01-14 03:09:31
 

:D :D :D  აგე, ვიღაცას კლასიკა სჭირდებაო და მე კიდევ, "წერტილი"ს, თუ შნირის (უკაცრავად, "შირო"ს), ნაბოდვარი მეხატება გულზედო!... :O)
(ეს შნირო აფტორიააა... აი, რა გითხრათ რა; "უკეთესს" რომ ვერ იხილავს კაცის თვალი!... მაგრამ ვრცლად, მასზე-დ, მოგვიანებით მოგახსენებთ)... ;)
 

"წერილი(მეხუთე) ნ-ი-კ-ი-ს", ავტორი: ჯონიკა
მეც ვკითხულობ ხოლმე შენს წერილებს, ჯონიკ და რა მინდა გითხრა იცი? რა ბედნიერებაა რომ ასე გიყვართ ერთმანეთი :)
ნინა გორდაძე. 2019-01-22 13:19:06

​

საქმე იმაში გახლავთ, რომ "ჯონიკა" არის იქაური ასაკოვანი აფტორის ძაღლი (თან, არც მეტი, არც ნაკლები: ლი-წერა-წორია!)... :O)
გაგიკვირდებათ და, ასე 70 წლის ქალი თავისი ძაღლის მაგივრად წერს(უხეიროდ) - ძაღლურ ისტორიებს!... იქაურები კი, ფრიად აჟიტირებულნი ებაასებიან მის ძაღლსა!... ამ ჩვენს ნინასაც არ დაუყოვნებია, კითხულობს კიდეც და ისიც ომახიანად დაუხეთქებია: რა ბედნიერებაა ძაღლსა და პატრონს ასე რომ გიყვართ ერთმანეთიო! (საინტერესო კია, მაინც როგორ "ასე" უნდა უყვარდეთ ძაღლს და პატრონს ერთმანეთი, რომ "რა ბედნიერებაა" იყოს ეს სიყვარული?!)... :O)
(სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის ერთობ შემაშფოთებელია - ეგზომ თვალშისაცემი ინფანტილიზმის მძიმე ფორმა, რომელიც ასეთ მასიურ ხასიათს ატარებს!)... : /
 

"შენს სურვილს ჩემი ფანტაზიები", ავტორი: ს.შკადარევიჩი
"...და რომ შემეძლოს,
მზეს გამოვიწვევ,
ზღვას გამოვიწვევ,
და მათთან ერთად,
ყველას ჯინაზე,
მე ჩემს ლავიწებს ავამღერებდი" :)
+3
ნინა გორდაძე. 2019-02-03 16:44:00
 

:D :D :D  "მე ჩემს ლავიწებს ავამღერებდი" :)"ო?!... O)
ნეტა, "მე"ს ლავიწ-ები როგორ ექნება, როცა ერთ "მე"ს ერთი ლავიწის ძვალი აქვს, მით უმეტეს, მაინც როგორ უნდა აამღეროს, გინდა ერთი და გინდა მრავალი ძვალნი თვისი თუ სხვისი?!... მაგრამ ნინა გორდაძეს მოსწონებია კიდეც, საკუთარი ქაოტური ლაკმუსით დაუგემოვნებია და "+3"ც გაუმეტებია ("+3", ვირტუალური ქვაწვიებისთვის, მერწმუნეთ, ერთობ მაღალი ქულაა)... ჰოდა, რაღა უჭირს ამ ნაბოდვარის დამწერს!... :D

​

მორიგი პრიმიტიულ - ბანალური პრუტუნი ისე მოსწონებია, რომ დღიურშიც გამოუფენია!... :O)
(აი, მესმის "შედევრი"!)... :D
დღიური: ნინა გორდაძე.
არიან ადამიანები, რომლებიც მოულოდნელად ჩნდებიან ჩვენს ცხოვრებაში, ციცინათელებივით გვინათებენ წყვდიადს, სადაც ჩვენდაუნებურად აღმოვჩნდით და გვეგონა, ვერასდროს გამოვაღწევდით. ჩვენც მეორე სუნთქვა გვეხსნება და ცხოვრება მარტო იმიტომ გვიხარია, რომ ვიცით, როცა გავახსენდებით, გამოჩნდებიან და სიბნელეს ცოტა ხნით მაინც გაგვინათებენ, ველოდებით, გვნატრება, გვიხარია, რომ მოდის, გვგონია, ჩვენთან უხარია და იმიტომ მოდის, მერე ვეჩვევით, მერე გვიყვარდება, მერე ყველაფერს ვპატიობთ, ოღონდ არ წავიდეს, ოღონდ საყრდენი არ გამოგვეცალოს. მერე მიდიან და იმაზე წყვდიადში გვტოვებენ, ვიდრე ვიყავით, ყველაზე საშინელება კი იმის გაცნობიერებაა, რომ აღარასდროს აღარ მოვა, იმიტომ, რომ მისთვის არც მოსვლა ნიშნავდა არაფერს და არც წასვლა. ასეთ დროს ჯობია, იმაზე იფიქრო, ციცინათელები სამუდამოდ გადაშენდნენ შენი ცხოვრებიდან. არ შეიძლება ერთმა ადამიანმა მეორე გადაარჩინოს.
სოფო წულაია.
ნინა გორდაძე 2019-02-10 00:08:43
 

"არ შეიძლება ერთმა ადამიანმა მეორე გადაარჩინოს."ო?!... :O
:D :D :D  როგორ არ შეიძლება, სოფოვ ჩემო!... მეტსაც გეტყვი: გადასარჩენ ადამიანს მეორე ადამიანი თუ გადაარჩენს... "კაცი კაცითაო, ღობე - ქაცვითაო!", როგორც ბრძენკაცთ უბრძანებიათ!... ;)
 

"჻჻჻჻჻჻჻:", ავტორი: ნინა გორდაძე
მზია, მელანქოლია, გმადლობთ.
ნინა გორდაძე. 2019-03-14 08:51:51

​

"ამბობ რომ...", ავტორი: ნინა გორდაძე
გმადლობთ :)
ნინა გორდაძე. 2019-03-18 20:40:27

​

ამიხსენით რა, ამ დონის "მკითხველმა" რასთან დაკავშირებით უნდა მისცეს თავს უფლება, თუნდაც თავისი დონის ავტორი შეაფასოს, როცა ისიც არ იცის, რომ "გმადლობთ!" ძახილის ნიშნით იწერება! (ანუ ელემენტარული - სასვენი ნიშნების სწორად დასმაც კი, არ შეუძლია, ასე გამოდის, მაგრამ ჰყოფნის თავხედობა, რომ სხვისი ნაწერი "შეაფასოს"!)... : /
 

" Abre los ojos .......", ავტორი: წერტილი.
უკომენტაროდ 5
<3
ნინა გორდაძე. 2019-03-22 21:24:38

​

"გა(და)შლილი ფრთები “კუზიანი ნატატოსათვის”", ავტორი: ნინო დარბაისელი
ძალიან მომეწონა, პირველ რიგში თქვენი გულიანი დამოკიდებულება ავტორისა და მისი შემოქმედების მიმართ. :-*
ნინა გორდაძე. 2019-04-14 11:44:01

​

"#####", ავტორი: ნინა გორდაძე
მადლობა, ტასო. :-*
ნინა გორდაძე. 2019-04-14 11:47:56

​

"ქალთული", ავტორი: ნინო დარბაისელი
მკითხველისთვის პოეზიასთან შეხება ხომ სიამოვნებას გულისხმობს, ადამიანებს კი  ამის მიღწევა მარტივი გზებით ურჩევნიათ. სირთულეები გურმანებისთვისაო!
ნინა გორდაძე. 2019-04-14 11:57:19

​

"ქალთული", ავტორი: ნინო დარბაისელი
ამიტომ ნუ გაგიკვირდებათ უკეთეს ლექსებზე ქულების ნაკლებობა. :)
ნინა გორდაძე. 2019-04-14 11:58:33
 

"ქალთული", ავტორი: ნინო დარბაისელი
ერთიცაა, რომ ამ ლექსით მგრძნობიარე თემას შეეხეთ.
:-*
ნინა გორდაძე. 2019-04-14 12:00:49

​

"იისფერ ღრუბლებს იმოსავს ზეცა", ავტორი: იადონი
სინაზე ლექსია :)
ნინა გორდაძე. 2019-04-07 15:00:59

​

"მშობლიურს სანაგვეზედა", ავტორი: ნინო დარბაისელი
ლექსი_ გულისტკივილი.
ნინა გორდაძე. 2019-04-07 15:14:24

​

"გორკის 13", ავტორი: დერვიში
დღეს პოეზიით გული ვერ დავიმშვიდე.
წერტილიადა. რითმაჟორი. გლდანის მეშვიდე. :(
ნინა გორდაძე. 2019-04-27 23:03:11
 

"მე რომ რიგორისტი მყავდა", ავტორი: ნინო დარბაისელი
შეთხზული ამბები უფრო ჰგავს ნამდვილებს, ნამდვილები ისე ჩახლართულან :)))
-ეს გული მოგელის ფეთქვით
არ თვალო ნაბიჯი  თითო,
არ გინდა  სიდინჯე-მეთქი
და ვერ გაიგონა თითქოს.
ნინა გორდაძე. 2019-04-27 23:47:09
 

ნუ, ახლა, ჩემპიონი მლიქვნელი თუ ვერა, პროფესიონალი ნამდვილად არის... შესაბამისად, მარტო "წერტილს" და "ნინო დარბაისელს" არ უძვრება გასაპნული თავით!... მეტსაც გეტყვით!... მლიქვნელობის გარდა სხვაც ბევრი შემაშფოთებელი ხასიათის თვისება შევნიშნე იმ არემარეზე და აგიხსნით რასაც ვგულისხმობ...
იქაური თვალთმაქცნი ნამდვილად ვერ შემედრებიან: ვერც ხელგაშლილობაში, ვერც სითბოში, ვერც სიკეთეში, ვერც ადამიანობაში და ვერც ვერაფერში, მაგრამ იმ შემთხვევაში თუ სათანადოდ არ დამიფასდა გამოჩენილი ყურადღება - ძაღლადაც არ ჩავაგდებ არავის (ვინც არ უნდა იყოს; თუნდაც ღვიძლი შვილი იყოს!)... ანუ: ჩემთვის წარმოუდგენელია, უამრავი კომენტი დავწერო ვიღაცასთან და იმან მხოლოდ შეიფეროს!... და განა იმიტომ, რომ მენანება; რა სისულელეა!... უბრალოდ, თავმოყვარეობის საკითხია და როდესაც ადამიანს ელემენტარული კულტურა არ გააჩნია, მეც იქ ვისტუმრებ ხოლმე, სადაც ნახირის ადგილ-სამყოფელია; ბოსელში!... რამეთუ, ადამიანს კულტურა რომ გააჩნდეს, როგორ შეიძლება 100-ჯერ და 1000-ჯერ გამოგართვას ძღვენი, თავად კი ერთხელაც არ მოგიკითხოს?!... :O
იმ შემთხვევაში, თუ არ მოსწონს მაქებარის ნაწერი, არც ეგ არის პრობლემაა! - მწერალ-პოეტს იმდენი ვეღარ მოუხერხებია, რომ ორიოდე თბილი სიტყვა დაუწეროს, საპასუხოდ, პატივის მცემელს და საერთოდ არ შეეხეოს მისი ნაწერის ავ-კარგს?!... რაღა თქმა უნდა, შეუძლია, მაგრამ ხეპრე რომ იქნება ადამიანი - ზუსტად ამაშია საქმე!... შესაბამისად, ასეთი სურათი იკვეთება: ნინო დარბაისელის ყველა პუბლიკაციას აქებს - ადიდებს ნინა გორდაძე, ნინა გორდაძესთან კი, ერთი კომენტი არ დაუწერია, ზრდილობის გულისთვის, ნინო დარბაისელს (ყოველ შემთხვევაში, მე მსგავსი არაფერი მინახავს)!... საბოლოო ჯამში, სახეზეა: უთავმოყვარო მლიქვნელი დიაცისა და ხეპრე დიაცის ვირტუალურ - ლი-წერა-წურული ურთიერთობა; რაც თავისთავად ერთობ სამწუხარო ფაქტია!... : /
 

"ს.", ავტორი: აურა
დუმილი ჯობია, აღრიალება მაინც არ შველის  :)
ყველა სიკეთე!
ნინა გორდაძე. 2019-04-27 23:50:15

​

"თერაპია", ავტორი: მელ.ზ
ამოვისუნთქე. :)
ნინა გორდაძე. 2019-04-27 23:59:13
 

"ედელვაისი", ავტორი: მზია თვალაბეიშვილი
მშვიდია :)
ნინა გორდაძე. 2019-04-28 00:41:42

​

"უტოპია", ავტორი: გურამ ლაცაბიძე
ძალიან კარგი იყო !
ნინა გორდაძე. 2019-04-28 00:48:16

​

"======", ავტორი: ნინა გორდაძე
<3
აურა. 2019-04-30 09:21:56

​

"======", ავტორი: ნინა გორდაძე
:) :-*
ნინა გორდაძე. 2019-04-30 13:42:55

​

"ასეც და ისეც", ავტორი: გილო
თქვენი ლექსების აღქმას განწყობაც სჭირდება, სხვასთან ერთად.
ნინა გორდაძე. 2019-05-01 19:41:28
 

"ასეც და ისეც", ავტორი: გილო
ლექსებს უნდათ ადამიანები თუ უნდათ :)))
თორემ ადამიანებს ხომ ხედავ რომ ლექსები აღარ უნდათ :(
ნინა გორდაძე. 2019-05-01 22:07:57

​

"ჰმ", ავტორი: მარტინ
"ოდესღაც ყველაფერი მთავრდება" ხანდახან იმედიანადაც კი იკითხება ეს სიტყვები.
არ დაიდარდო. :)
ნინა გორდაძე. 2019-05-01 22:51:37

​

"0", ავტორი: აურა
:)
ნინა გორდაძე. 2019-05-01 23:10:22

​

"ჭეშმარიტად", ავტორი: ფინქ ფლოიდი
ვიდრე  მზა რეცეპტები ეჭვს გაგიჩენენ და მათი სათითაოდ გადმოლაგებას, დადასტურებას თუ უარყოფას დაიწყებ დიდი დრო გავა. ასე რომ, რაც უფრო ადრე იბორიალებ თავად, ჭეშმარიტებების დასადგენად მით უკეთესი.
ოღონდ მზად იყავი საკუთარი მიგნებების გადასაფასებლადაც.:)
მომეწონა.
ნინა გორდაძე. 2019-05-01 23:21:52
 

"დამესიზმრები", ავტორი: თაკო წულაია.
დამესიზმრები...
და იმ სიზმრიდან,
გამოვიღვიძებ აღარასოდეს.
ჰეჰ!
ნინა გორდაძე. 2019-05-13 14:19:21
 

ნეტავ, რომელ თავში სახლელ თავისუფლებაზეა საუბარი, თუ საიდუმლო არ არის?!... :O)
(ადამიანი თავისუფალი როგორ არის, როცა რომ, ყველაზე და ყველაფერზე დამოკიდებული გახლავთ - დაბადებიდან სიკვდილამდე?!)... ;)
დღიური: ნინა გორდაძე.
ღმერთმა ადამიანს მისცა თავისუფლება თავში სახლელად
ხარანაული.
ნინა გორდაძე 2019-05-30 13:04:24
 

ყოველი დაკომენტარებულ - მოწონებული "შედევრის" აქ გამოჭიმვა, მოგეხსენებათ, ნამეტანია... შესაბამისად, მხოლოდ ზოგიერთ მათგანს ხვდა ეს პატივი; განა იმიტომ, რომ სხვები ამათზე "ნაკლებია" - აცეთიწუთით, უბრალოდ ესენი მომყვა ხელში, ასე ვთქვათ!... ;)
ავტორი: თ.კომლაძე
ჟანრი: პოეზია
4 ივნისი, 2019
* * *
ქალაქში უცბად ჩამოწვა ნისლი
დგანან მდუმარედ ლამპიონები
ვიღაც ახვარმა ნამწვი ისროლა
და გადაცალა შამპანიური
ვზივარ მოწყენით თითქოს დაღლილი
თითქოს რა აღარ მიკეთებია
ძაღლმა პიჟაკის ღილი დამიღრღნა
და დამიკაწრა მუხის პარკეტი
ქალაქში უცბად ნისლი ჩამოწვა
ცა შეიშმუშნა იდუმალებით
და უძრაობის ცეცხლში ჩამწვარი
ღამე არიგებს ინდულგენციებს
აივნის კიდეს იდაყვებს ვაბჯენ
და არაფერზე ფიქრისგან ვდარდობ
ალბათ ოდესმე ამდენი გარჯა
დამიფასდება...

​

კომენტარები (2) ილუსტრაციები (0) რეცენზიები (0)     
2. მომეწონა, მელოდიურია.
ნინა გორდაძე. 2019-06-06 20:02:15

1. პიჟაკს რას ერჩოდა )))
ტასო. 2019-06-04 20:04:08
 

:D :D :D  "მომეწონა, მელოდიურია."ო?!... :D
(აი, თურმე რა ყოფილა მოსაწონი და თურმე რას ნიშნავს მელოდიური ლექსი!)... :O)

​

"არ მიმატოვო", ავტორი: თაკო წულაია.
უმისამართო პროტესტი გამიჩინა. :/
გულზეც მომხვდა. :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-06 19:40:04
 

"* * *", ავტორი: ლაშა-გელაძე
იდეა მომეწონა, შესრულება უკეთაც შეიძლებოდა.
წარმატებები. !
ნინა გორდაძე. 2019-06-06 19:53:34

​

"* * *", ავტორი: მირიან მამულაძე
გაიგუდება მასე :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-06 20:51:01

​

"უილიამ", ავტორი: დერვიში
შაქარიო შენს პირს,
ეს არ უთქვამს შექპირს? :)
არადერვიშული მომეჩვენა. :/
ნინა გორდაძე. 2019-06-06 20:59:22
 

"არ მიმატოვო", ავტორი: თაკო წულაია.
ემოციურია...
სამოე ლ ემმო. 2019-06-06 22:09:56

​

"ლექსი პირველი აქ", ავტორი: იგი მე
„ ისე თოვს - ისეთო  “ კი იქნებოდა სამშვენისი ,  სიცარიელეს რომ არ მოსავდეს.  მხოლოდ მესამე სტროფი.
ნინა გორდაძე. 2019-06-11 22:48:46

​

"ლექსი მეორე აქ", ავტორი: იგი მე
ვაჰ ! ნუთუ ? არა და... :/
შენ ალბათ ფიქრობ რომ მე შარზე ვარ,
მეც მაგას ვფიქრობ, ოღონდ პირიქით.
კეთილი იყოს !
ნინა გორდაძე. 2019-06-11 22:58:18

​

"-----", ავტორი: მირიან მერცხალაძე
მეც მომეწონა, საჩემოა ნაღდად. :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-11 23:02:53
 

"ყვავილები", ავტორი: ლაშა-გელაძე
შენ ყელზე, ის გულში, ჩახლართული ამბავია, სასიამოვნოდ ჩახლართული
:)
ნინა გორდაძე. 2019-06-11 23:09:30

​

"...", ავტორი: მძიმე ჯვარი
თქვენ ეტრფით, ის კი წყევლით დასეტყვილს ჩუქნის სითბოს ?
თუ არასწორად გავიგე?
ნინა გორდაძე. 2019-06-11 23:26:00

​

"მახსოვრობის", ავტორი: გილო
მოკლედ, ამ ლექსთან დიდხანს დავყოვნდი, სხვას არაფერს ვიტყვი.:)
ნინა გორდაძე. 2019-06-13 23:46:28

​

"მარინა", ავტორი: გურამ ლაცაბიძე
ტექნიკურადაც, შინაარსითაც, მშვენიერია, ფინალი განსაკუთრებით მომეწონა.
ნინა გორდაძე. 2019-06-14 08:20:22
 

"მარინა", ავტორი: გურამ ლაცაბიძე
0.
გეგა ოდიშელი. 2019-06-14 16:29:17

​

"მარინა", ავტორი: გურამ ლაცაბიძე
რა აგრესიული ნულია,
მეც კუთხეში მიმაყენა :/
ნინა გორდაძე. 2019-06-14 18:20:39

​

საინტერესოა, "აგრესიული" ან არა"აგრესიული" ნული რას ნიშნავს, რომელსაც კუთხეში მიუყენებია იგი "მეც"?!... :O)

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
ტიპური გემბლერის პორტრეტი.
ცოტა მძიმეების სიჭარბეა : )
ჰოლმვუდი. 2019-06-16 20:03:58

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
მსუბუქ სურათს უხდება სი-მძიმე-abbey :))
დერვიში. 2019-06-16 20:13:24

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
ვისკი დგას ალაგ და
სიფხიზლე ალაგდა,
როგორც ჩანს! :)
...და ლექსიც დალაგდა!
დერვიშულად. :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-16 20:20:19

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
-ვიშ, მიხარია, რომ გედერ-ულება,
ტავტოლოგიისგან თავი შევიკავი ვიშ-ზე :)
დერვიში. 2019-06-16 20:24:23

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
:)
ნინა გორდაძე. 2019-06-16 20:25:39

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
მალე მეორე წიგნი უნდა იმასვქნა და გამცნობ :)
დერვიში. 2019-06-16 20:28:09

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
დერ\"ვიშ!\"ული? კარგია!
წარმატებები! :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-16 20:30:21

​

"Full House", ავტორი: დერვიში
ბალახას/ეული, უფრო :))
დერვიში. 2019-06-16 20:34:51

​

"იმდენი ვიფორთხიალე", ავტორი: ნინო დარბაისელი
ვაჰ!
ეგ არის!
მეც არა ვთქვი... :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-16 20:41:24
 

:D :D :D  ლი-წერა-წორების ბაასმა, როგორც ყოველთვის, დაგლიჯა!... :O)
(ჩემამდე არ დადის, რატომ წერენ მსგავსი კადრები მსგავს კომენტებს?!... რა მიზნით?!... ნუთუ იმაზე არასდროს დაფიქრებულან: თუ ვის რა არგეს, ან ვის რა ავნეს - ამ თავისი უხეირო ბჟუტურით?!... რაღა თქმა უნდა, არ დაფიქრებულან; რამეთუ, ფუჭია ჰაზრი მათი ყოველი, გარჯა მათი ყოველი, ქმედება მათი ყოველი და არსი მათი ყოველი, რამეთუ ესრე არიან კაცნი - ფუჭნი!)... : /
 

"***", ავტორი: ნათთია
\"ოსკარი და ვარდიფერი ქალბატონი\" გამახსენა :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-19 10:14:34

​

"***", ავტორი: ნათთია
ნინა, არ მაქვს წაკითხული და ახლა მართლა დავინტერესდი :)))
მადლობა რომ წაიკითხეთ <3
ნათთია. 2019-06-20 10:10:35
 

:D :D :D  დახეთ, "\"ოსკარი და ვარდიფერი ქალბატონი\" გამახსენა :)"ო!... :O)
ჩემთან დატოვებული კომენტის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ: ფრანგული წყალივით სცოდნია და ეტყობა, თარგმანიც წაიკითხა, ორიგინალიც გადააბულბულა, ხოლო შემდეგ, ერთმანეთს შეადარა მისხალ-მისხალ!... :D

​

აბა, ფრანგული როგორღა იცის, როცა ქართული არ იცის, ანუ მშობლიური ენა!... : /
ქართული რომ იცოდეს, იმას იტყვის: "თარგმანი კი ბატონო :)" მომეწონაო?!... ამიხსენით რა, "რუსული სანუკვარი ზღაპარი" რას ნიშნავს?!... :O
როცა რომ, სანუკვარი არის: საოცნებო, სასურველი, სანატრელი... ანუ მოცემულ კონტექსტში საერთოდ არ ჯდება - აზრობრივად არ შეესაბამება!... ხოლო იმდენად, რამდენადაც სიტყვა заветный-ს აქვს არაერთი განმარტება, ამ შემთხვევაში (РУССКИЕ ЗАВЕТНЫЕ СКАЗКИ) იგულისხმება: заветные, т.е. заповедные!...  უფრო ზუსტად კი, იგულისხმება კონკრეტული გამოთქმა: "заветные преданья" - ანუ წინაპართა მიერ დატოვებული ძველი გადმოცემები, საგანძური, სიბრძნე და ა.შ... შესაბამისად, მთარგმნელს უნდა დაეწერა: ნაანდერძევი ზღაპარი, ან შეგონებითი არაკი და არა "სანუკვარი ზღაპარი"!...
(მე, მაგალითად, უფრო მხატვრულად დავწერდი: რუსული ზღაპარი წინაპართა საგანძურიდან)... ;)
"ორი ცოლი /რუსული სანუკვარი ზღაპარი/", ავტორი: მზია თვალაბეიშვილი
გამოსცადა :))) რისთვის? ვითომ მასხრად აიგდო, არადა საკუთარი თავი უფრო გაამასხარავა:)))
ზღაპარი არ მომეწონა, თარგმანი კი ბატონო :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-19 10:22:23

​

მერწმუნეთ, ადამიანმა, რომელმაც ამ დონეზე იცის რუსული, რომ "РУССКИЕ ЗАВЕТНЫЕ СКАЗКИ" - რუსული სანუკვარი ზღაპრები ჰგონია, იმან მხოლოდ ინსტრუქცია უნდა თარგმნოს, ისიც თავისთვის, ხოლო ქართულად რომ "სანუკვარ ზღაპარს" დაწერს - მხოლოდ თავისთვის უნდა წერდეს!... 
(სათაურის მეტი არც წამიკითხავს, რამეთუ არანაირი სურვილი არ მაქვს, რომ მსგავსი ნაგვით ტვინი გამოვიჭედო, მაგრამ ხომ გაგიგიათ: "კაცი ბჭობდა - ღმერთი იცინოდაო"... ასეა ჩემი საქმეც იმიტომ, რომ მომიწევს, მეტ-ნაკლებად, მზია თავსლაფბეიშვილის-ნაირი აფტორების მოთითხნილი ეპისტოლური სალაფავის დაგემოვნება, რამეთუ ვაი-მთარგმნელებზე რუბრიკის გაკეთებას ვაპირებ, თან, გარდა არანაირი-სურვილისა, წელი მწყდება ისე მეზარება, მაგრამ მომიწევს ზარების ჩამოხსნა და თავის შეწუხება, რამეთუ, ჩემმა ნათქვამმა თუნდაც სულ მცირედიც რომ შეცვალოს უკეთესობისკენ - ესეც დიდი რამ არის!)... : /

​

და კვლავ... "ნინო დარბაისელს" უძვრება გასაპნული თავით; დარბაისელიც, კვლავ, უცერემონიოდ იფერებს!... :O)
(ისევ და ისევ, ეს არის ელემენტარული კულტურა: ადამიანი ამდენს აქებს, ამდენ პატივს მიაგებს... და ერთი კომენტარი ხომ მაინც უნდა დაუტოვოს თავადაც, ზრდილობის გულისთვის?!... ისევ და ისევ, იმას საერთოდ არა აქვს მნიშვნელობა: მოსწონს, მისი ნაწერი, თუ არა!... ბოლოს და ბოლოს, ნაწერზე არც ავს იტყვის, არც კარგს; მთავარია ყურადღების გამოჩენა!)... : /
ხოლო, კომენტს რაც შეეხება: გეფიცებით, აზრზე თუ ვიყო - რას ბოდავს გორდაძე ნინაი!... :O

"ქარს გაჰყოლოდი", ავტორი: ნინო დარბაისელი
ეს ისაა, მიწის დაყრა რომ ჯობია ? :)))
რომელი ჭკუათმყოფელი ჩაიგდებს თავს ასეთ მძიმე დღეში? არავინ!
რა არამკითხე, დაუნდობელი და ტუტუცი რამეა ეს სიყვარული :)))
კარგია!
ნინა გორდაძე. 2019-06-19 10:48:02

​

:D :D :D  დახეთ, ჰანანიეს რავარი ნაბოდვარი მოუჩხლართავს... და ყველა სიკეთესთან ერთად "ღიმღამი"ს განმარტებაც "სცოდნია"!... :D

​

"მთელი ეგზოტიკა" რა არის?! -"აივნებია. რიკულები. მოაჯირები. იქვე თოკები-სარეცხისთვის, სადაც ჩიტები, დროდადრო სხედან, ჟღურტულებენ, ენას იდგამენ,"?!... :O)
(აი, მესმის ეგზოტიკააა!)... :D
მაგრამ "ეს არის" "მთელი ღიმღამი." ყველა ვარიანტში თავში ურტყავს.; ისეთი გაოგნებული დავრჩი, რომ დანარჩენი აღარც წამიკითხავს!... :O)
(ნეტავ, "ეს არის" "მთელი ღიმღამი." რაღა ჯანდაბაა?!... დიდი შანსია, დერვიშოიდი "მუღამი"ს თქმას ლამობდა და ჩააჩიქორთულა... ეტყობა იფიქრა: "მუღამს" "ღიმღამი" სჯობს, უფრო პოეტურად ჟღერსო!)... :D
 

ავტორი: დერვიში
ჟანრი: პოეზია
19 ივნისი, 2019
აივნებია

აივნებია. რიკულები. მოაჯირები.
იქვე თოკები-სარეცხისთვის, სადაც ჩიტები,
დროდადრო სხედან, ჟღურტულებენ, ენას იდგამენ,
ეს არის მთელი ეგზოტიკა, მთელი ღიმღამი.
სიო თამამად ახმოვანებს ნივრის არიებს,
როცა კბილებში უსისინებს გარედან ფოჩებს,
მზე შუბის ტარზე აგორდება, ნაივლისარი,
მწუხრიდან მთვარის სილუეტი თამამად მოჩანს.
ვწევარ ჰამაკში, ანუ ვებრძვი უწონადობას,
ძილიანობას, სიზარმაცეს, განებივრებას,
უეცარ ბოდიშს, მისალმებას, სიცილს, მადლობას,
თითქოს არიაც დასრულდება აქვე, ნივრების.
ვრჩები გულაღმა, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა,
თავზე დამყურებს მწოლიარეს, მე კი უკარვო,
კრიალოსანის ქვებს დავითვლი, ჩემი თილისმა,
ფიქრს გამიფანტავს, დამაბრუნებს ძილში, უკანვე,
სადაც ჩიტები ჟღურტულებენ, ენას იდგამენ,
ეს არის მთელი ეგზოტიკა, მთელი ღიმღამი...

​

კომენტარები (4) ილუსტრაციები (0) რეცენზიები (0)
5.
მიხარია, რომ ჰამაკებში ჩაგაბრუნეთ :)))
ახსნა მიღებულია :))
დერვიში. 2019-06-20 00:37:07
4.
„აივნებია. რიკულები. მოაჯირები.
იქვე თოკები-სარეცხისთვის, სადაც ჩიტები,
დროდადრო სხედან, ჟღურტულებენ, ენას იდგამენ,“ ასეთია მშობლიური სახლის დიდი, საერთო აივანი ...
აი, ჰამაკში კი, მგონი, ბავშვობიდან აღარ ვწოლილვარ ... რა დრო გასულა ...ღიმღამია :)))
მზია თვალაბეიშვილი. 2019-06-19 22:57:37
3. არადა მგონია რომ მახსოვს საიდანღაც...
ჰამაკში ყოფნის სიმშვიდე მოაქვს, ღიმღამი ზუსტად :) მაგრამ მუსიკალურად როგორი შეგრძნება დამიტოვა რაღაც მომენტში იცი?  უცებ რომ გაჭედავს ფირი და მერე გრძელდება (ღმერთო, რანაირი ახსნაა :/). კარგია
ანანე კიკნაძე. 2019-06-19 22:15:39
2. რა კარგია, როცა ყველაფერს ზუსტად ხედავ!
ნინა :*
დერვიში. 2019-06-19 13:23:43
1. ნივრის მინდორში დაკიდებულ ჰამაკში წოლას და ნივრის ფოჩების არიის მოსმენას რა ჯობია, როცა ახლოში კარბონარა მზადდება და გეძახიან შემოდიო.
ეგზოტიკაა, მაგრამ რთულია მერე ებრძოდე უწონადობას. :)
პერფექტ! რაც მთავარია დერვიშულია. :)
ნინა გორდაძე. 2019-06-19 11:00:45
 

სიმართლე გითხრათ, ამ ჩვენი ნინას ნაბოდვარს ვერც თავი გავუგე - ვერც ბოლო, მაგრამ ჯერ მარტო "ახლოში" რად ღირს, სხვას ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ!... O)

​

:D :D :D  აგე, "საჩემო ტექსტი დაგიწერიათ :)ო" და რა "სამწუხაროა, რომ არ ფასდება :/"ო!... :O)
"ქაოტურია" ეტყობა, თავისი დასაგემოვნებელი პოეტური ლაკმუსით დააგემოვნა და ერთობ დაამწუხრა იმ გარემოებამ... "+3" რომ ვერ დაუწერდა!... :D
(ისევ და ისევ, გორდაძე ნინას რომ ჰკითხოს კაცმა - გამაღიზიანებლები არა მხოლოდ თავად უყვარს, არამედ სხვებსაც უშურველად მოძღვრავს: თქვენც ჩემებრ შეიყვარეთო!... ჰოდა, მსგავსი მოთქმა-გოდებანი, რომ გულზე-დ მალამოდ ედება... ნუთუ იმ ზღვა სიყვარულის ბრალია, რაც მასში სუფევს?!)... :O)
ავტორი: ფინქ ფლოიდი
ჟანრი: სხვა
ამ ჟანრის ნაწარმოებები არ ფასდება
22 ივნისი, 2019

​

ცოცხლად დამარხვა
გაზაფხულის ვაზი ვარ, ვაზი რომელსაც წალამი კი არა ოცნებები წააჭრეს. იმის გამო რომ უკეთესი ნაყოფი გამოეღო, არადა მე მხოლოდ მზისკენ სწრაფვა მინდოდა.
ცხოვრება ისევე არ გამომდის როგორც ბავშვობაში ,, კაჭაჭში კჭკაჭი ჭიანჭველას არ აჭაჭანებს“ თქმა.
ამბობენ რომ თუ ცურვა არ იცი სხეული უნდა მოადუნო და წყალს მისცე თავი, თუ გინდა რომ არ დაიღრჩოო, ამ დროს შეიძლება ნებისმიერმა გაბრძოლებამ ფატალური შედეგი გამოიღოს. მე კი ჯერაც ცოცხალი ვარ.
როცა ქალაქის მძიმე ჰაერს და ზიზღნარევ ტყვიას ვეღარ აიტან, მიეცი ფრთებს უფლება რომ სახლში წაგიყვენონ.
ჩემი ცხოვრება მთაში მჭექარე არაგვის განავლიან მტკვართან და შემდეგ უძრავ ზღვასთან შერევას გავს.
ხოდა ისუნთქე ანდაც იხროტინე, ვერასოდეს ამოახველებ ნიკოტინს კი არა ალვეოლებზე მიკრულ ხავსს, ხავსს რომელიც სიკვდილს ნიშნავს, ცოცხლად დამარხვას!

​

კომენტარები (1) ილუსტრაციები (0) რეცენზიები (0)
1. საჩემო ტექსტი დაგიწერიათ :)
სამწუხაროა, რომ არ ფასდება :/
ნინა გორდაძე. 2019-06-24 11:39:39

 

მოკლედ, ამგვარად გამოიყურება მისი შთაბეჭდილებანი - "უბრალო მკითხველი"სა და როგორც ხედავთ, სტროგად ორ სიტყვიან კომენტებს სწერამს!... ჰოდა, ერთობ მაკვირვებს, ჩემთან განა რა წაიკითხა ასეთი, ქადაგად რომ დაცემულა ეს სიტყვაძუნწ-ქულაძუნწი დიაცი; ამხელა უშველებელი ტირადა რომ გაუშანშალებია-ღა?!... :O)
(То-то же!)... ;)

​

ფინალში კი, მის ერთ, მეტად საყურადღებო, პუბლიკაციას შემოგთავაზებთ... ;)
მე რომ ურცხვად მმოძღვრავდა, ხომ გახსოვთ: "უნდა" "გისურვოთ, რომ მათი შეყვარებაც შეძლოთ ვინც გაღიზიანებთ"ო?!... ჰოდა, ჯაყოი რომ 9 წელია დღენიადაგ წივის - კივის, ილანძღება და იფურთხება მის თვალწინ... როდესმე დაუმოძღვრავს ჩემსავით?! - რაღა თქმა უნდა, არა!... მეტსაც გეტყვით, გასაპნული თავით უძვრება ყველა მხრიდან!... :O)
(ეს აშარი ნეფრიკო ხომ, ვერ მოვიშორე რა!... ყველგან და ყველაფერში როგორ უნდა იყოს ჩაკვეხებული?!)... :O)